Rozdział 4

Z dedykacją dla Lukus Trololo xD "badania"

( Eddie)

- Jak to ... nie ma?- palnąłem jak głupek. Lecz Patricia potraktowała to jak normalne pytanie.

- Wtedy... jak mieli wypadek to ... zginęli na miejscu..., a Max ...- i więcej nie zdołała powiedzieć gdyż łzy na nowo zaczęły spływać po jej policzkach, z jeszcze większą siłą niż wcześniej. A najgorsze, że to przeze mnie. Po co zadawałem to pytanie?

- Pat, przepraszam. Nie powinienem zadawać pytań , na które odpowiedź jest oczywista.

 - Eddie, to nie przez ciebie. Zawsze byłam silną osobą, a ta szkoła zmieniła mnie. Mimo iż nie jestem tu długo moje życie diametralnie się zmieniło. A propos szkoły, idź na lekcje. Dam sobie rade. I tak dużo przeze mnie opuściłeś. Jeszcze cię wywalą...

- Nie wywalą mnie. Już dużo opuszczałem lekcji i nic. A teraz wolę  pocieszyć moją dziewczynę niż siedzieć na Angielskim.- oznajmiłem z uśmiechem, na co dostałem buziaka w policzek.- Może pojedziemy teraz do Maxa? I tak nie unikniemy kary od dyra i Victora za to wszystko, a tak będzie jeszcze większa i będzie więcej czasu na pobycie razem z dala od innych.

-Taa, kopiąc jakieś doły na kwiatki?- powiedziała z ironią w głosie, na szczęście już nie płakała.

- No wiesz, nie musimy kopać. Możemy robić coś innego...-stwierdziłem.

- A co niby?- albo udawała, albo na serio nie wiedziała. Postanowiłem jej pokazać.

- To.- zademonstrowałem pocałunek .

- To ja jestem chętna na taką kare- uśmiechnęła się. Miała taki śliczny uśmiech...-Nad czym tak myślisz?

- Nad tobą.

- Mianowicie?

- Masz przepiękny uśmiech.

- Dziękuje- Pat wtuliła się we mnie. Posiedzieliśmy tak chwile po czym wolnym spacerkiem ruszyliśmy w stronę szpitala. Na szczęście był niecały kilometr stąd.

- Eddie, jak nie chcesz nie musisz tam ze mną iść. Dam sobie radę.- odezwała się po długiej ciszy dziewczyna.

- Nie muszę, ale chcę. –uśmiechnąłem się do niej.

- No wiesz, tylko mówię. Nie każdy lubi przesiadywać w szpitalu...

Jeszcze chwilę prowadziliśmy dyskusję na ten temat, aż w końcu przyznała mi rację. Można powiedzieć że w idealnym momencie. Gdy weszliśmy do szpitala od razu pokierowaliśmy się do recepcji. Niska brunetka podała nam salę, w której leży brat Trixie. Gdy dotarliśmy na miejsce, pielęgniarka właśnie kończyła badania. Pat od razu rzuciła się na brata.

- Ej, mała! Bo mnie zmiażdżysz.-rzucił, śmiejąc się.-A to kto?-zaciekawił się, gdy już zdołał mnie zauważyć. Blondynka uznała, że wyniki są zadowalające i mijając mnie wyszła z pomieszczenia.

-Max, to jest Eddie- przedstawiła mnie. Podszedłem do łóżka i uścisnąłem jego dłoń.

- No Pati, szybko znajdujesz przyjaciół- stwierdził, a mój wzrok zatrzymał się na Patrici. Wybuchnęliśmy gwałtownym śmiechem. -Co ja takiego powiedziałem? -zapytał zdezorientowany chłopak.

- Haha nic takiego, tyle że ten blondyn to nie mój przyjaciel.- wydusiła przez śmiech Patricia.

- A kto? Nie widzę żeby ktoś inny tu przyszedł, a jeśli chciał przyjść tutaj z tobą musi mu na tobie zależeć...

-Tak, zależy mi na niej- przyznałem.

-Dobra, już nic nie kumam ... To co, kto to jest?- zapytał oszołomiony.

-Max, przedstawiam ci Eddiego, mojego chłopaka.- Szczena opadła mu z wrażenia. Na co my zareagowaliśmy kolejnym gwałtownym wybuchem śmiechu.

-Dobrana z was para. A ja znowu miałem racje. Wisisz mi czekoladę Pati.- uśmiechnął się zwycięsko.

- Ech ... no dobra jaką chcesz?- zgodziła się zrezygnowana.

- Z oreo. Najdroższa jaka może być. – zaśmiał się.

-Jak już jesteśmy w temacie czekolady... głodny jestem a wy? Przyniosę coś do jedzenia.- zaproponowałem.

-Jak coś tutaj znajdziesz to ja też poproszę- odparła Pat.

-OK, to będę za 15 min. Pa- pożegnałem się po czym zniknąłem za framugą drzwi.

(Patricia)

-Kochasz go? – usłyszałam gdy tylko Eddie wyszedł.

Mój wzrok pokierował się na Max’a.

-Mimo iż nie znam go długo to tak. – przyznałam.

-Cieszę się , że znalazłaś sobie kogoś , kto się tobą zaopiekuje, mała. –odparł zadowolony.

-Wiesz , że do tej samej szkoły chodzą Joy , Fabs i Jerry? –zmieniłam temat. Chłopak był wyraźnie zdziwiony tym co przed chwilą usłyszał.

-To świetnie . Pomogą Ci się bardziej zaklimatyzować. –stwierdził.

-Lepiej opowiadaj jak się czujesz . – zażądałam.

-W sumie to dobrze. Pomyślałem , że może w ferie pojedziemy gdzieś w trójkę ? Ty , ja , Eddie. Chciałbym bardziej go poznać. – zaproponował.

-Czemu nie . –zgodziłam się.

Jeszcze chwilę rozmawialiśmy na różne tematy. Przerwaliśmy dopiero gdy zjawił się blondyn.

Stwierdziliśmy, że w pierwszy tydzień ferii wybierzemy się razem w góry. Gdy dochodziła 17 wyszliśmy ze szpitala.

-Zapraszam panią na pizzę. –odrzekł  blondyn, po czym wyciągnął do mnie rękę, którą od razu chwyciłam.

Poszliśmy do pobliskiej restauracji. Kelner pokazał nam miejsce i podał menu.

-Ale mają ceny ... Eddie może pójdziemy gdzieś indziej?

-Wiesz stać mnie jeszcze na to, by postawić swojej dziewczynie porządną pizzę. Zostajemy. -oznajmił.

- No, ale miałbyś już dwie w innej knajpie...

-Ja stawiam . Nie przejmuj się kosztami.

- Taa, nie chce być pustą dziewczyną i na ciągać cię na wszystko.

-Nie na ciągasz mnie. Proszę zamów coś.

- Oj, no dobra ... to poproszę pepperoni i cole ( Łucja jak to się pisze? hahah ) ( Nie fiem..xxdd)- Złożyłam zamówienie. Eddie również to zrobił , a po chwili zajadaliśmy się posiłkiem.

- Jedziemy z Maxem w góry, a potem co? Ferie już za dwa tygodnie, co będziesz chciała robić?- zapytał blondyn.

-Nie wiem. - przyznałam.  -A ty na co masz ochotę?

- Może pojedziemy do mnie?Chata przez drugi tydzień będzie częściej wolna niż zawsze, bo siostra idzie na pół-kolonie czy coś,  mama do późna pracuje, więc byśmy mieli luz i prywatność.- Podobała mi się ta propozycja.

-Jasne . -uśmiechnęłam się.

-Pizza mi się skończyła ...- Powiedział ze smutkiem w głosie Eddie.

- Już? Ja mam jeszcze połowę, chcesz trochę?

-Ty powinnaś ją zjeść. Jesteś zbyt chuda, skarbie.

- Taa, jestem gruba i to jak. Lepiej mnie nie podnoś jakbyś miał taki zamiar, bo mi jeszcze się zepsujesz.

-Nawet tak nie żartuj. Ale wiesz po naszym ślubie, będę Cię na rękach nosił już zawsze.

- Po ślubie powiadasz? A gdzie pierścionek?

-Już niedługo Ci go wręczę.

- Żartujesz.- przyznałam.

-Wcale, że nie. -zaprzeczył szybko.

- Już to widzę... A co na to twoja mama? Znajomi? Pewnie będą przekonani, że jestem w ciąży i tylko dlatego się pobieramy.

-Jeśli chcesz to możemy mieć dziecko w każdym momencie.

- Eddie ...

-No co? Chciałbym miec synka.

- Masz niecałe 17 lat. Ludzie będą gadać, a rodzina? Moja znienawidzi ciebie, a twoja mnie.

-Dobrze już dobrze. -mruknął.

- No nie bądź zły. Taka prawda.

-Wracamy do domu ? - zapytał, gdy kończyłam jeść pizzę .

- Ok, gniewasz się?

-Nie.

-Przecież widzę ...

-Chodźmy już.-poprosił wymijająco i wyszedł na dwór niestety zaczęło mocno padać gdy byliśmy w restauracji.

- Eddie, stój!- powiedziałam i zatrzymałam go.Chłopak uniósł jedną brew ku górze.

-Co jest?

- Nie jestem ślepa. Jesteś zły...

-Nie jestem.

- Taa, a ja jestem wróżką- powiedziałam z ironią w głosie.

-Eh... O co miałbym być zły ?

- Zbytnio to nie wiem ... może, że się nie zgodziłam na ślub i dziecko.

-Kiedyś się zgodzisz prawda? - stwierdził , a raczej zapytał.

- Oczywiście, że tak.-odpowiedziałam, uśmiechając się delikatnie. Chłopak zdjął swoją bluzę i założył mi ją na ramiona.

-Pośpieszmy się.-zgodziłam się i poszliśmy szybkim tempem. Gdy byliśmy blisko Anubisa, zatrzymałam chłopaka i spytałam.

- Eddie, wiem że to głupie ale spełnisz moje marzenie?

-Jakie kochanie? - zapytał.

- Żałosne ... pocałunek w deszczu.

-Przestań. To słodkie. - uśmiechnął się uwodzicielsko po czym przyciągnął mnie do siebie i czule pocałował- I co? Podobało się?

- Bardzo-przyznałam.

- Chcesz jeszcze?

-Ehem-  powiedziałam po czym znowu mnie pocałował.Ten pocałunek był o wiele dłuższy od poprzedniego. Gdy już oderwaliśmy się od siebie chłopak szeroko się uśmiechnął.

- Kocham cię, Patricio.

-Ja Ciebie bardziej.

- A nie bo ja.

- Masz na to jakieś dowody? - zszokowałam go. Zaśmiałam się .

-Czyli , że nie masz. -dodałam.

- Mam.

-Jakie ? -zapytałam zaciekawiona.

- To ja pierwszy wyznałem to, że cię kocham.

-Phi. To się nie liczy.

- Dlaczego? I to ja cię częściej całuje.

-To nie znaczy, że bardziej mnie kochasz. To ja się w tobie pierwsza zakochałam.

- A nie bo ja.

-Wcale , że nie ! -krzyknęłam , ciągnąc go za rękę w stronę domu.

- Ała, boli. Nie tak mocno.

-Mięczak.- Powiedziałam i zaczęłam się śmiać. 

-Ja mięczak? -prychnął. 

- No tak, jak cię to boli.

-Żartowałem przecież, ale masz mocny uścisk. - tłumaczył się.

- Się wie- przyznałam i weszliśmy do domu.

-Godzina 10 wybiła już dawno temu, gdzieście się włóczyli ! - usłyszałam , ostry głos Victora, który pojawił się przed nami.- I wagary, oraz ... co to miało byc na przerwie przy szafkach? Natychmiastowe wytłumaczenia, panie Miller.

-Wyluzuj Vic. - zaśmiał się chłopak .

- Ja ci wyluzuje, gdzie byliście ?!-krzyknął tak, że chyba cały Anubis się zatrząsł.

-W szpitalu. Też powinieneś odwiedzić to miejsce. Tyle, że  psychiatryk. - odparł Eddie. Victor się zamachnął ale w ostatniej chwili Eddie zrobił unik.

-Oj Vic, Vic dobranoc stary.

- Stój, tak się nie dogadamy, Williamson?- zatkało mnie. Naszczęście Eddie to zauwarzył.

Objął mnie ramieniem.

-O co chodzi Victorze?- zapytał chłopak.

- Dobra, odpuszczę wam kare i kozę ale macie szpiegować Ninę.

-Po co?- spytał Eddie.

- Która to Nina?- szepnęłam do blondyna.

-Dziewczyna Fabiana. Amerykanka. Przy najbliżej okazji ci ją pokaże.-wyszeptał.

-Nie wasz interes. Po prostu macie to zrobić i tyle. -warknął zdenerwowany.Spojrzeliśmy na siebie z Eddiem.

-Wolimy karę.-powiedział mój chłopak. Też byłam za tym.

-Ja nie pytam się o wasze zdanie. Macie to zrobić , bo inaczej źle się to dla was skończy. - zagroził.

- Nie masz prawa, Victorze. Uczeń dostaje kare, a nie śledzi przyjaciół.

-Pożałujesz tego. -dozorca zbliżył się do chłopaka.

-Zgadzamy się, tylko zostaw go w spokoju. - wyszeptałam szybko.

- Patricio, nie. Co taki staruch mi zrobi?

-Eddie proszę.

- Słuchaj dziewczyny. Mam czarny pas karate. (haha odbija mi Luu) ( Hhahahahh <3)

-Bo ci uwierzę. -prychnął Amerykanin. Vic próbował podnieść nogę ale mu nie wyszło i z wielkim hukiem upadł na ziemie. No, a my w śmiech.

-CO TUTAJ SIĘ DZIEJE !? - usłyszeliśmy krzyk Trudy , która właśnie wparowała do holu. W ręku trzymała patelnię i przybrała bojową postawę .

- Victor pokazuje nam jak z łatwością się przewalić- odpowiada Eddie.

-Och Victorze. -Trudy natychmiast chciała pomóc mu wstać , ale tak wywijał rękami , że wylądowała na nim.

- Pat, rób słit focie- Wyciągnęłam telefon i zrobiłam zdj.- Ok, to pa Vicuś i Trudy my idziemy spać.

-Ah, kochanie zapomniałbym. - blondyn pocałował mnie delikatnie w usta po czym pokierował się w stronę swojego pokoju. Ja natomiast zwinnie ominęłam nową parkę i poszłam do siebie. Joy już naszczęście spała. A to kto? Amber? Też była u nas i również zasnęła. Jutro się dowiem. Nie chciało mi się spać więc przebrałam się tylko w suche rzeczy i usiadłam przed kompem. Po chwili mój telefon zaczął wibrować i dostałam sms od Eddiego " Tęsknie <3 przyjdziesz? "

Uśmiechnęłam się po czym jak najciszej wymknęłam się z pokoju. Nie pukając weszłam do pokoju Amerykanina.

-Cześć, Alfie śpi?-spytałam wchodząc.

-Jak zabity.

Spojrzałam na ciemnoskórego , by upewnić się , że na pewno śpi.

-Nie wierzysz mi?

-Wierzę , ale mógł się obudzić jak wchodziłam. - wyszeptałam podchodząc do komody blondyna. Stało na nim jakieś zdjęcie.

-Kto to?-zapytałam, zerkając na niego.

-Ja z moją siostrą.-wyjaśnił.

- Słodka.

-Taa, demon wcielony.

-Czemu tak sądzisz?

-Po prostu. Zawsze coś zbroiła. -zaśmiał się .

- Hah, podasz jakieś przykłady?

-Raz "przez przypadek" weszła na dach no i trochę go zdemolowała. -westchnął , uśmiechając się.

- Na dach? Taki na górze domu?

-Tak Pat, taki na górze domu. - zaśmiał się po czym podszedł do mnie.

- Nie za blisko jak na rozmowę?

-Nie musimy rozmawiać. -blondyn położył swój podbródek na moim ramieniu.

- A co mamy robić?-spytałam podpuszczając go.

-Nie udawaj kochanie.

-Ależ wcale nie udaje. Powiedz mi ... lub pokaż.

Eddie zaśmiał się po czym delikatnie pocałował w policzek.

- Tylko tutaj?

-Nie tylko. -tym razem jego ciepłe wargi musnęły moje ramię i szyję.

- Czy zmierzamy do tego o czym mysle?

- Chciałbym, ale Alfie ...

- Co z nim?

- Jest tutaj.- Zamyślił się przez chwile-Wywalę go przez okno. -zaśmiał się przestając mnie całowac.

- Dobry plan, tyle że nie wiem czy będzie zadowolony.

-Olać Alfiego!- prawie , że  krzyknął.

- Eddie, do kogo mówisz?- zapytał zaspany chłopak, którego niestety obudziliśmy, lecz na razie nie otwierał oczu.

-Emm ... ale co? Nikogo tu nie ma- zaczął się tłumaczyć blondyn.

- Aa... to moooże mi się przyśni..-i nie dokończył bo zaczoł ziewać.

- Stary, idź spać. Ja też się zaraz kładę.

-Ok, branoc.

- Pa- odpowiedział Eddie. Chwile odczekaliśmy i powróciliśmy do naszej rozmowy.

- Wywalamy?- spytał.

-Przestań . - zaśmiałam się jak najciszej.

- No co? Przecież chcesz- też się zaśmiał.

-A kto ci tak powiedział?

-Nikt nie musiał mi mówic.

- A to niby dlaczego?- ciągnęłam temat.

-Ah kochanie. Nie męcz już. - jęknął.

- Nie męcze, jak chcesz mogę sobie iść- powiedziałam powoli odsuwając się od niego.

-Nie . Oczywiście , że nie.-powiedział i przyciągnął mnie do siebie.- Chodź tu i nie męcz.- zaśmiał się.

-Głupek.- powiedziałam ze śmiechem i położyłam się na jego łóżku- Ej, masz wygodniejsze łóżko ode mnie. To nie fair.- powiedziałam udając obrażoną.Blondyn zaśmiał się.

-Możesz spac ze mną. - rzucił mi jeden ze swoim uwodzicielskich uśmiechów.

- Jestem ciekawa co na to Alfie, no i nasz Vicuś.- spytałam bardzo ciekawa odpowiedzi chłopaka.

-Alfie to nie problem , a Vic się nie dowie.

- A skąd ta pewność?

-Uwierz mi kochanie.

- No, ale dlaczego tak sądzisz? Alfie mnie nie zna, a Victor będze czujny.- drążyłam temat.

-Spokojnie. Nie znasz Alfiego. Jest w porządku. A Victor... nim się nie martw. On to nie problem.

- Nie wcale ... tylko nie chcący chciał cię pobić. Nie rozumiesz, że nie chce cię narażać? Już od Sweeta i Victora oberwałeś... Może już lepiej pójdę do siebie, będziesz miał kłopoty.

-Przestań. -mruknął niezadowolony.

- Co mam przestać? Martwić się o ciebie? Mówić? Żyć?-zaczęłam zadawac pytania. Chłopak uciszył mnie pocałunkiem.

- Mówić, że chcesz sobie pójść. Bo to nie prawda.- powiedział.

- No może ... -odparłam słodkim głosikiem.

- Właśnie.

-Edduś. Kochany mój. - uwiesiłam się na jego szyi. .

- Czego chcesz?
- Kakałka- powiedziałam i zrobiłam "słodkie oczka"

-Eh ... no dobra. Zaraz wrócę ... Tylko nie uciekaj!- odparł zrezygnowany i wyszedł. Sięgnęłam po jego zdjęcie z siostrą. Wogle nie są podobni. Kate ma brązowe oczy i kasztanowe, kręcone włosy. Przyglądając się obrazkowi, nagle usłyszłam jakiś huk... jakby ktoś spadł. Od razu ruszyłam w stronę kuchni.


 Elołłł  .  No i udało nam się dokończyc rozdział . Za wszelkie błędy przepraszamy !

  Mam nadzieję , że wam się podoba :) Hah no to przez brak weny ... ale już jest ;) No i komentujcie, i ANONIMÓW BEZ PODPISANIA NIE ZALICZAM A NAWET MG USUNĄĆ ! haha powiało grozą ... Więc to na tyle

        Do napisania 

                                                                                                                                          / Klaudiss i Luu