Prolog

Jadę właśnie do jakiejś szkoły z internatem w Liverpoolu. Nie za bardzo mi się chce. Szczerze, to w ogóle. Ale jest jeden plus,mianowicie nie będę musiała przebywać w towarzystwie moich rodziców. Jadę tam ,dlatego że wywalili mnie ze szkoły. Za co? Za słabe stopnie i za bezczelne odzywanie się do nauczycieli. Ale co miałam zrobić, jak mi chcieli komórkę z 10 razy zabrać?
Mam starszego brata, Max'a, jest kochany. Ma 20 lat, a i tak o mnie dba. Zawsze tak było. Moi rodzice od zawsze wyróżniali tylko  moją siostrę bliźniaczkę-Piper. To się zaczęło od skończenia podstawówki. Ona poszła do jakiegoś gimnazjum z wyższym poziomem i naciskiem na plastykę (ślicznie rysuje) ,a ja do normalnego. Tam stopnie moje były (jak dla mnie) zadowalające - dwóje, trójki, czasem nawet czwórki. Ale moim rodzicom to się oczywiście nie podobało. Kazali mi siedzieć w pokoju i się uczyć. Na szczęście miałam super przyjaciół - Jeroma,Fabiana i Joy. Lecz ich rodzice  zadecydowali , że przeniosą się do jakiejś szkoły z internetem w ... w Anglii chyba. Mamy kontakt, ale to nie to samo, co kiedyś . 
A, nie przedstawiłam się. Nazywam się Patricia Williamson, mam 16 lat, chodzę do 1 liceum . Mieszkam  w Londynie.  Miałam chłopaka. Niestety był to toksyczny związek.Nalegał na wszystko, a ja wtedy nie miałam pomocy od nikogo. Dlaczego? Mój brat wyjechał wtedy na dwa lata do Nowego Jorku na studia, a moi przyjaciele właśnie wtedy wyjechali. Był to dla mnie trudny okres. Na szczęście po pięciu latach pogodziłam się z siostrą i zostałyśmy przyjaciółkami. Pomogła mi się z tego  wyplątać. Teraz jednak nie mogła z nami jechać. Będę za nią tęsknić...
-Jesteśmy. - odezwał się ojciec.Otworzyłam oczy, które  przez cały czas miałam zamknięte i spojrzałam na Max'a, o którego byłam oparta.
- Gotowa ? - szepnął.
- Tak, chyba tak...-odpowiedziałam niepewnie po czym pojedyncza , prawie , że nie widoczna  łza popłynęła po moim policzku. 
-Ej, mała, nie płacz -próbował mnie uspokoić.
- Nie płacze, wiesz że nienawidzę tego robić. Ja po prostu będę za tobą tęsknić.
-Przyjadę do ciebie na ferie i razem gdzieś pojedziemy. Może z twoim nowym chłopakiem ?-Zawsze umiał mi poprawić humor.
-Taa, kto by mnie chciał ?
-Wszyscy skarbie, wszyscy.
-Patricio, idziesz czy nie ?-usłyszałam  wkurzony głos mamy.
-Idę, kurde daj mi się pożegnać z jedyną osobą ,która mnie kocha! -Ojć zapomniałam o Piper, trudno...
-Pa Pati-Powiedział Max i mnie przytulił.
-Papa-Powiedziałam niechętnie i wygramoliłam się z samochodu. Z bagażnika wyjęłam walizkę po czym ruszyłam do wielkiego budynku, który (mam nadzieje) jest szkołą.
-Do wiedzenia, Patricio. Bądź grzeczna-Krzyknęła za mną mama.
Ta ja jej będę grzeczna. Nic innego nigdy nie umie powiedzieć ?"Bądź grzeczna". A nie będę i co mi zrobi ?Weszłam do tej szkoły . Pierwszą rzeczą jaką zrobiłam to zapytanie jakiejś blondyny o gabinet dyra. .Gdy już udało mi się tam dojść Zapukałam ale nikt nie otwierał, więc jak mi powiedziano tydzień temu gdzie będę mieszkać udałam się do domu Anuvi ? Anubiiiiokmj ? Aaaa Anubisa. Haha ja i  ta moja pamięć. Dotarłam tam jakoś i zadzwoniłam dzwonkiem. Po chwili drzwi się otworzyły, a w nich zobaczyłam ...


 I co podobało się ? Kogo Pat zobaczyła w drzwiach ?Postaram się jutro dodać 1 rozdział. Ale nie obiecuje !! bo mam dyskotekę...